:)

Speciaal op verzoek van mijn vadertjelief in Nederland zal ik iets gedetailleerder schrijven over wat ik precies allemaal doe hier in Colombia.

Ik sport veel: Met name bergen beklimmen, lange afstanden wandelen, en op de hometrainer. Samen met familie of alleen.
Van de week een prachtige wandeling mogen maken door de bergen hier vlakbij huis. Ik, de vrouw van mijn neef Julliet, Coocky de hond, mn Tante Cecilia (zus van mijn moedertje Paulina) en Vincent de vriend van mijn tante.
Het was een hoge berg en dat was best een pittige bedoeling. Met die warmte maar ook omdat de berg stijler werd.
Dit is zichtbaar en plek waar mensen graag sporten,wandelen,hardlopen. Van jong tot oud. Een hele actieve bedoeling. Na elke 5min staat er wel een kraampje met versie jusorange. Die werkelijk vers van de pers en boom komt. Super lekker natuurlijk.
Als je naar boven loopt en om je heen kijkt, zie je velden met koeien en paarden. Witte koeien met lange oren. Dit zijn de melkkoeien hier, zo heb ik begrepen. Ze zijn wel wat mager maar hebben volle uiers en lijken het prima naar hun zin te hebben.
Hoe hoger de berg hoe mooier het wordt. Er zijn kleine watervallen te zien, of er komt ineens uit een pomp een stroompje water. Dat is dan pure water van de bergen. :)

Wat ik verder veel doe is vooral meegaan in het dagelijks leven van de familie, zo proef ik het beste de cultuur. En zo weet ik een beetje hoe het is om hier in Colombia te leven.
Ik ben mij er van bewust dat mijn familie hier wel een heel ander leven heeft dan bijvoorbeeld mijn zus Maria Carmen die ik dit weekend voor t eerst ga ontmoeten en/of mijn moedertje Paulina die rond zwerft in Manizales. Het zijn totaal verschillende werelden. Maar het is goed om van alles wat mee te krijgen. Zo leer ik een hoop, en voel ik mij een compleet mens.

Het dagelijksleven: wil zeggen. Dat ik soms mee ga om de kinderen naar school te brengen of op te halen. Of dit zelf doe met de auto van mijn neef. Mee ga naar de supermarkt, familie bezoekjes doe. Mee ga naar de zieke moeder van de vrouw van mijn neef.
Dan helpen we haar wat in het huishouden. HElaas vandaag te horen gekregen dat de zus van de moeder van Julliet. HAar tante dus. vanmorgen op 57jarige leeftijd is overleden na een lang ziekbed. We zouden haar eigenlijk vandaag gaan opzoeken. Dus trieste bedoeling even hier. Bizzar dat de begrafenis al morgen of overmorgen zal zijn. Stuk sneller dan in Nederland. Ik ben benieuwd of ik die ook mee maak. Alles uit respect voor de familie, ik kijk het wel even aan. Het zal mijn eerste begrafenis zijn in colombia en hopelijk ook dan even de laatste.
Maar zo is het leven. Hoe hard het ook klinkt. Daarom geniet ik bewuster en intenser van elke dag die me gezond gegeven wordt. Ook gezonder leven is een beter gevoel.
Mee kijken en helpen in de keuken...ook erg leuk om te doen!

Mijn conditie wordt met de dag beter. Eerst kon ik die hometrainer niet langer aan dan 10min. En gister kon ik met gemak 30min aan en stopte Julliet me, omdat ze bang is dat ik anders te lang door ga. hahahaha.
Allemaal uber lief en bezorgd hier. Ook omdat ik vet eten en snoep afsla, maken ze zich zorgen of ik wel voldoende binnenkrijg enzo. Maar echt geloof me, ik drink giga veel, eet veel fruit en eet borden vol met rijkgevulde soepen etc. Ook kip etc gaat heer op gesmikkeld worden.

Afgelopen weekend hebben we met de familie het plaatsje Puerto Lopez bezocht. Daar hebben ze een mooi park met een prachtige rio. Het voelde even of ik op een Bauntyeiland was terecht gekomen. En het water was er heerlijk om af te koelen.
Met familie bedoel ik: Mijn neef Cristian met zijn gezin. Mijn nicht carmen-cecilia met haar gezin. Mijn tante cecilia met haar vriend.
De kleine spruit op de foto, is nog een verhaal apart. Niet echt om trots op te zijn. Maar mn neef heeft dus nog een kind bij een andere vrouw. Hij heet Thomas en is 5jaar. Een mollig schattig ventje die heeeeel veel praat. Mn neef durfde het me niet te vertellen maar kon er natuurlijk ook niet om heen. Ik heb wel eerlijk mijn mening naar hem geuit dat ik het niet tof vind, vooral voor zijn vrouw en dochters. Maar dat het kind er weinig aan kan doen en ik hem natuurlijk ook alle liefde en warmte gun. Ik heb er best lang over gepraat met hem, zijn vrouw en zijn dochters. Het was een goed moment. Ik heb mijn onbegrip geuit met name omdat mijn broertje in Cali ook al misstappen heeft begaan. Waarom? En wat zijn je gedachten erover? Zijn vrouw heb ik mijn complimenten gegeven dat ze het ondanks alle verdriet geaccepteerd heeft en vol met liefde doorgaat met het gezin, en soms dan in bijzijn van Thomas. Ze vertelde dat ze er heel veel verdriet van heeft gehad, maar dat ze merkt dat Christian er echt alles aan doet om zijn vertrouwen terug te geven. Daarbij is hij verder een goede vader en een prima echtgenoot.

We hebben daar in het park weer gezwommen, en veel gelachen. Ook hebben we film opnames gemaakt die later zullen gebruikt voor een ander doel. Die info volgt nog veel later :).

Ik zing ook veel. Op een of andere manier ben ik nergens bang voor. Normaal giga faalangst. Nu gewoon doen. Mn familie verzoekt steeds me om te zingen, dus dat doen we dan maar blij. Waar dan ook. Op het strand in een overvol treintje. En in een karaokebar.
De bar was prop vol. Er werd heel wat gezongen met wat flauw applaus afgerond. Toen ik voorzichtig begon met zingen, voelde ik mij een wereldster. De mensen bleven maar applaus geven, fluiten, etc. De mensen begonnen te staan en lieten blijken te genieten.
Na 3 liedjes, wilde mensen met mij op de foto, en kreeg ik zelfs van de bar een blikje smirnoffice als waardering. Mensen liepen me achterna en stelde allemaal vragen. Wauw wat een ervaring. Ik kon niet stoppen met lachen.

Ik schrijf ook veel. Veel nieuwe songteksten, die in Nederland dan weer worden gezongen en eventueel worden opgenomen.
Veel inspiratie hier, met wat ik mee maak, de omgeving en de cultuur.
De eerste 2 weken van de vakantie is vooral rustig aan doen. Gewoon even mee gaan in de flow met iedereen. Aankomend weekend ga ik dus voor het eerst mijn zus ontmoeten in Chatipai, en bezoek ik ook meer familieleden. Ook gaan we het kindertehuis bezoeken waar ik heb gezeten vooraf mijn adoptie. Ik ben hier in 2006 ook geweest en nu dus nog een keertje. Is leerzaam voor mn nichtjes, en een machtige mooie bizzarre ervaring voor mij weer. K weet nog goed dat je daar dan allemaal kleine kindjes ziet wachten op hun adoptie. Zal wel weer een ontroerend gebeuren worden.

Daarna ga ik enorm mijn best doen om naar Cali te gaan naar mijn broertje, en naar Manizales naar mn moedertje. Ik zeg dat ik mijn best doe. Omdat het mogelijk is dat het mij niet gaat lukken. Daar ik nu alleen ben, is het een stukje gevaarlijker, en veiligheid voor alles. Een Colombiaanse vriendin ook uit NEderland die nu in Cali verblijft, heeft het uber lieve voorstel gedaan om mee te gaan naar MAnizales.
Even aanzien wat haalbaar is.

ik zal jullie op de hoogte houden lieve schatten. Heel veel liefs. Ik ga eten.

Lizz